خشونت خانگی علیه زنان یعنی مادرانی بیمار و کودکانی بیمار

خشونت خانگی به معنی رفتار خشونت‌آمیز و سلطه گرانه یک عضو خانواده علیه عضو یا اعضای دیگر همان خانواده است. مطالعه ای جدید نشان می دهد در کشورهای کم درآمد مادرانی که از خشونت خانگی رنج می برند کمتر به فرزندان خود شیر می دهند.

 تحقیقات صورت گرفته در مورد خشونت خانگی

یک تحلیل عمیق در مورد بررسی رابطه خشونت خانگی و نحوه درست شیر دادن به کودک در 51 کشور کم درآمد و یا با درآمد متوسط صورت گرفت. محققان بدین نتیجه رسیدند مادرانی که در معرض خشونت خانگی قرار دارند 12% کمتر تمایل به شیردهی بعد از تولد کودک دارند. همچنین 13% از این مادران کمتر تمایل دارند در شش ماه اول به نوزاد شیر دهند.

برای انجام این تحقیق، محققان به بررسی 51 کشور کم درآمد و یا با درآمد متوسط از سال 2000 پرداختند. در این تحقیقات سلامت مادر و کودک و مشکلات باروری مورد توجه قرار گرفته بود. تنها یک تحقیق به طور ویژه به بررسی خشونت خانگی و نحوه درست شیر دادن پرداخته بود.

نتایج تحقیقات در این رابطه چه چیزی را نشان می دهد؟

نتایج این تحقیق در مجله PLOS Medicine  در اول اکتبر به چاپ رسید. این مطالعه نشان می دهد که این موضوع می تواند بر سلامت کودک و رشد آن در دراز مدت اثرات سو بگذارد!! خشونت خانگی شامل خشونت فیزیکی، جنسی و احساسی است. خشونت خانگی یک مسئله مهم جهانی است. یک سوم زنان دنیا قربانی این مسئله مهم هستند و این خطر در طول بارداری و بعد از آن افزایش می یابد.

این مسئله با بیماری های زیادی مانند عفونت زنانگی، افسردگی و اختلالات عضلانی مرتبط است. همچنین کودکان این مادران اختلالات رشدی دارند. متخصصان سلامت هشدار می دهند که شیر دهی هم برای مادر و هم برای فرزند بسیار مهم است. مادرانی که به کودکان خود شیر می دهند کمتر در معرض ابتلا به بیماری سرطان سینه قرار می گیرند.

مطالعات نشان می دهند بیش از 800000 کودک در جهان به دلیل نخوردن شیر مادر می میرند. همچنین ممکن است این کودکان دچار اختلالات شناختی شوند. از طرفی دیگر بسیاری از متخصصان بر این باورند که شیر دادن مادر به کودک حق انسانی است. هیچ کس نمی تواند از مادر بخواهد به کودک خود شیر دهد!!!! با این وجود متخصصان در این مورد هشدار می دهند نیاز جدی به برنامه های توقف خشونتهای خانگی بر علیه زنان  وجود دارد.

حقایق کلیدی در مورد خشونت علیه زنان

خشونت علیه زنان به ویژه خشونت جنسی، یک مشکل عمده بهداشت عمومی و نقض حقوق بشر زنان است. برآوردهای منتشر شده توسط WHO نشان می‌دهد که در سراسر جهان از هر 3 زن یک نفر در طول زندگی خود مورد خشونت فیزیکی و یا جنسی شریک زندگی خود یا خشونت غیر شریک قرار گرفته ‌اند.

خشونت می تواند بر سلامت جسمی، روانی، جنسی و تولید مثل زنان تأثیر منفی بگذارد و ممکن است خطر ابتلا به HIV را در برخی شرایط افزایش دهد. خشونت علیه زنان قابل پیشگیری است. بخش بهداشت نقش مهمی را برای ارائه مراقبت های بهداشتی جامعه به زنان تحت خشونت و به عنوان نقطه ورودی برای ارجاع زنان به سایر خدمات حمایتی ای که ممکن است نیاز داشته باشند، ایفا می کند.

سازمان ملل متحد خشونت علیه زنان را این گونه تعریف می کند:

هر گونه عمل خشونت آمیز مبتنی بر جنسیت که منجر به آسیب یا رنج جسمی، جنسی یا روانی به زنان شود، حتی تهدید به چنین اعمالی، اجبار یا محرومیت خودسرانه از زنان مانند گرفتن آزادی، چه در زندگی عمومی و چه در زندگی خصوصی خشونت علیه زنان می باشد.

این تعریف به خشونت شریک زندگی یا شریک سابق که از جمله پرخاشگری فیزیکی، اجبار جنسی، آزار روانی و رفتارهای کنترل کننده اشاره دارد. هر گونه عمل جنسی یا سایر اعمالی که علیه تمایلات جنسی یک فرد با استفاده از اجبار، توسط هر فرد بدون توجه به رابطه آنها در هر شرایطی صورت گیرد، خشونت جنسی می باشد. این شامل تجاوز جنسی است که به عنوان اجبار فیزیکی تعریف می شود.

گزارش جهانی در مورد خشونت و سلامت

نظرسنجی‌های سطح جمعیت بر اساس گزارش‌های افراد تحت خشونت، دقیق‌ترین تخمین‌ها را از شیوع خشونت شریک جنسی صمیمی و خشونت جنسی ارائه می‌کنند. تجزیه و تحلیل سال 2018 از داده های شیوع از 2000 تا 2018 در 161 کشور و منطقه، که توسط WHO  به نمایندگی از گروه کاری بین سازمانی سازمان ملل متحد در مورد خشونت علیه زنان انجام شد، نشان داد که در سراسر جهان، تقریباً 1 در 3 یا 30 درصد از زنان در معرض خشونت قرار گرفته اند.

برآوردهای جهانی خشونت علیه زنان

بیش از یک چهارم زنان 15 تا 49 ساله که در رابطه بوده اند حداقل یک بار در طول زندگی خود (از سن 15 سالگی) مورد خشونت فیزیکی و یا جنسی توسط شریک صمیمی خود قرار گرفته اند. در سطح جهان، 38 درصد از قتل های زنان توسط شرکای صمیمی انجام می شود. علاوه بر خشونت شریک صمیمی، در سطح جهان 6 درصد از زنان گزارش می‌دهند که توسط فردی غیر از شریک جنسی مورد تجاوز جنسی قرار گرفته‌اند، اگرچه اطلاعات مربوط به خشونت جنسی غیرشریک محدودتر است.

عوامل مرتبط با خشونت علیه زنان

خشونت نتیجه عواملی است که در سطوح فردی، خانواده و جامعه رخ می دهد. عوامل خطر خشونت عبارتند از:

• سطوح پایین آموزش
• سابقه مواجهه با کودک آزاری
• شاهد خشونت خانوادگی
• اختلال شخصیت ضد اجتماعی
• استفاده مضر از الکل
• رفتارهای مضر مردانه از جمله داشتن چندین شریک زندگی یا نگرش هایی که خشونت را تایید می کند.
• جامعه و امتيازاتي كه به مردان و منزلت پايين‌تر به زنان مي‌دهند.
• سطح پایین دسترسی زنان به مشاغل دستمزدی
• سطح پایین برابری جنسیتی (قوانین تبعیض آمیز و غیره)

عوامل خشونت جنسی علیه زنان

• سابقه قبلی مواجهه با خشونت
• اختلاف و نارضایتی زناشویی
• مشکلات در برقراری ارتباط بین شرکا
• رفتارهای کنترل کننده مرد نسبت به شریک زندگی خود
• اعتقاد به شرافت خانواده و پاکی جنسی
• ایدئولوژی های حق جنسی مردان
• تحریم های ضعیف قانونی برای خشونت جنسی
• نابرابری جنسیتی و هنجارهای قابل قبول خشونت علیه زنان

عواقب جبران ناپذیر خشونت

42٪ از زنانی که خشونت شریک زندگی خود را تجربه می کنند، آسیبی را در نتیجه این خشونت گزارش کرده اند. همچنین خشونت باعث حاملگی های ناخواسته، سقط جنین های القایی، مشکلات زنان و زایمان و عفونت های مقاربتی از جمله HIV می شود. خشونت شریک جنسی در بارداری احتمال سقط جنین، مرده ‌زایی، زایمان زودرس و نوزادان کم وزن را افزایش می‌دهد.

این اشکال خشونت می تواند منجر به افسردگی، استرس پس از سانحه و سایر اختلالات اضطرابی، مشکلات خواب، اختلالات خوردن و اقدام به خودکشی شود. تجزیه و تحلیل در سال 2013 نشان داد که زنانی که خشونت شریک زندگی را تجربه کرده اند تقریباً دو برابر بیشتر در معرض افسردگی و مشکل الکل هستند.

اثرات سلامتی همچنین می تواند شامل سردرد، سندرم های درد (کمر درد، درد شکم، درد مزمن لگن) اختلالات گوارشی، تحرک محدود و سلامت کلی باشد. خشونت جنسی به ویژه در دوران کودکی می تواند منجر به افزایش سیگار کشیدن، مصرف مواد و رفتارهای جنسی پرخطر شود. همچنین با ارتکاب خشونت برای مردان و قربانی خشونت برای زنان همراه است.

تاثیر خشونت بر کودکان

کودکانی که در خانواده‌هایی بزرگ می‌شوند که در آن خشونت وجود دارد ممکن است از طیف وسیعی از اختلالات رفتاری و عاطفی رنج ببرند. اینها همچنین می توانند با ارتکاب یا تجربه خشونت در آینده در زندگی مواجه باشند. خشونت شریک صمیمی نیز با نرخ بالاتر مرگ و میر و عوارض نوزادان و کودکان مانند بیماری اسهالی یا سوء تغذیه و نرخ کمتر ایمن سازی مرتبط است.

پیشگیری و واکنش جهانی

بر اساس ارزیابی ها، شواهد فزاینده ای در مورد آنچه که برای جلوگیری از خشونت علیه زنان عمل می کند، وجود دارد. در سال 2019 سازمان جهانی بهداشت و زنان سازمان ملل با تأیید 12 سازمان ملل متحد و آژانس دوجانبه، چارچوبی برای جلوگیری از خشونت علیه زنان با هدف سیاست گذاران (RESPECT women) ، را منتشر کردند.

هر حرف RESPECT مخفف یکی از هفت استراتژی تقویت مهارت های رابطه، توانمندسازی زنان، خدمات تضمین شده، کاهش فقر، ایجاد محیط های توانمند (مدارس، مکان های کاری، فضاهای عمومی)، پیشگیری از سوء استفاده از کودکان و نوجوانان و تغییر نگرش، باورها و هنجارها می باشد. برای هر یک از این هفت استراتژی، طیف وسیعی از مداخلات با درجات متفاوتی از شواهد اثربخشی وجود دارد.

نمونه‌هایی از مداخلات امیدوارکننده شامل حمایت روانی-اجتماعی و مداخلات روان‌ شناختی برای افراد تحت خشونت است. برنامه های ترکیبی توانمندسازی اقتصادی و اجتماعی، کار با زوج ها برای بهبود مهارت های ارتباطی، مداخلات برای تغییر هنجارهای نابرابر جنسیتی می باشد. همچنین شامل برنامه های مدرسه ای است که ایمنی را در مدارس افزایش می دهد، تنبیه های خشن را حذف می کند و توسط برنامه های درسی، کلیشه های جنسیتی را به چالش می کشد و روابط مبتنی بر برابری و رضایت را ترویج می کند.

نکات پایانی

خشونت باعث مشکلات جدی در سلامتی زنان، کودکان و جامعه می شود. هزینه های اجتماعی و اقتصادی خشونت بسیار زیاد است و تأثیرات موجی در سراسر جامعه دارد. زنان ممکن است از انزوا، ناتوانی در کار، از دست دادن دستمزد، عدم مشارکت در فعالیت های منظم و توانایی محدود در مراقبت از خود و فرزندان خود رنج ببرند. ضمن مطالعه مجله سلامت داروخانه آنلاین، توجه داشته باشید که سیستم های شفابخش شامل این باور می شوند که سلامت و تندرستی کلی جامعه به تعادل بین بدن، ذهن و روح افراد بستگی دارد.