مادر

مادر داراي محبتي است بلاشرط، محبتي توام با دخالت احساس و گاهي بدون دخالت عقل، با شدت و قوتي فوق العاده كه از مهمترين جلوه هاي حياتي بشر است.

درجه رغبت و علاقه نسبت به فرزند و نوع رفتار مادري در همه جوامع بشري يكسان نيست، ولي مشتركاتي در بين آنها وجود دارد كه کمترین آن زمينه فطري قابليت انجام وظايف مادري در زنان است. خداوند ميل فطري در پرورش كودك را در نهاد مادران به وديعه نهاده و اين ميل و رغبت در سنين بلوغ آشكار و در دوران حمل به عالي ترين مرحله تجلي خود مي رسد.

مادر كسي است كه امر پرورش فرزندان را در دوران حمل و پس از آن بر عهده دارد و در انجام اين و ظيفه بدون هيچ چشمداشت مادي و يا معنوي كوشاست. مراقبت هاي دوران كودكي، شب زنده داري ها و بيداري هاي او به خاطر فرزند به این دلیل نيست كه اين كودك روزي رشد كند و زير بازوي او را بگيرد. او چه بسيار از اوقات كه جان خود را صرفا به خاطر طفل به خطر مي اندازد و جز خير و خوشي او نمي طلبد. بر اين اساس مي توان گفت مادر فرشته اي است آسماني كه در عالم بشري با جسم عاريتي زندگي مي كند و داراي تجلي مهر وعطوفت، و قدس و صفاي ملكوتي است.

 مادر شدن از اين باب مشكل است كه مسئوليتي در قبال خود، شوهر، فرزند، جامعه و پروردگار است و در برابر اين وظايف مورد بازخواست قرار مي گيرد او پيش از اينكه اقدام به ساختن ديگران كند بايد خود را بپروراند و بسازد و اين كاري آسان نيست.