اخیرا سازمان غذا و دارو امریکا FDA دارویی به نام لوفکسیدین (Lucemyra) را برای درمان ترک اعتیاد به مواد مخدر و افیونی تایید کرده است. لوفکسیدین در دسته ای از داروها به نام آگونیست های آلفا-2-آدرنرژیک قرار دارد که بر روی سیستم عصبی اثر می کند و می تواند باعث تسکین درد و آرامش شود.
این دسته از داروها برای درمان بیماری های رایج پزشکی مانند فشار خون بالا یا اضطراب استفاده شده است. آنها همچنین برای دهه ها برای بهبود علائم ترک مواد افیونی استفاده شده اند. در این نوشتار به بررسی اثرات این دارو بر علائم ترک اعتیاد انواع مواد مخدر می پردازیم.
لوفکسیدین چیست؟
لوفکسیدین با مسدود کردن ترشح نوراپی نفرین، هورمونی شبیه آدرنالین که به علائم ترک مواد مخدر کمک می کند، عمل می کند. لوفکسیدین یک داروی تجویزی غیرافیونی است که در بزرگسالان برای کمک به علائم ترک مواد افیونی که ممکن است با قطع ناگهانی مصرف مواد مخدر اتفاق بیفتد استفاده می شود.
لوفکسیدین به طور کامل از علائم ترک مواد مخدر که شامل احساس تهوع، گرفتگی معده، اسپاسم یا انقباض عضلانی، احساس سرما، تپش قلب، تنش عضلانی، درد، خمیازه کشیدن، آبریزش چشم و مشکلات خواب (بی خوابی) هستند، جلوگیری می کند.
لوفکسیدین اعتیاد به مواد مخدر را درمان نمی کند. اگر تشخیص داده شده است که اعتیاد به مواد مخدر دارید، پزشک شما این دارو را به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی کامل برای اختلال مصرف مواد افیونی شما تجویز می کند.
لوفکسیدین در مقایسه با سایر داروهای ترک اعتیاد
داروی لوفکسیدین کمی ایمن تر است، اما آیا اثر می کند؟ خب این بستگی به این دارد که شما آن را با چه چیزی مقایسه کنید. در مقایسه با دیگر داروها، لوفکسیدین و کلونیدین هر دو در تسکین علائم ترک موثرتر هستند. با این حال، بهتر بودن نسبت به عدم درمان دقیقاً یک تأیید نیست.
سوال واقعی این است که آیا لوفکسیدین بهتر از درمان با داروهایی مانند بوپرنورفین یا متادون است؟ بوپرنورفین و متادون هر دو آگونیست های اپیوئیدی هستند، به این معنی که آنها در همان گیرنده ای که همه مواد مخدر انجام می دهند فعالیت دارند. این باعث می شود آنها در رفع علائم ترک، و همچنین در تسکین هوس و کاهش احتمال عود و مصرف بیش از حد در صورت استفاده مداوم موثر باشند.
طی مطالعه ای، در مقایسه با دوزهای کاهش‌یافته متادون که برای ترک تحت نظارت پزشکی استفاده می‌شود، اوج شدت ترک با لوفکسیدین بدتر بود، به این معنی که افرادی که به جای متادون تحت درمان با لوفکسیدین قرار گرفتند، احتمال ترک شدید بیشتری داشتند، و اوج نمرات بالاتری را برای علائم ترک گزارش کردند. با این حال، به طور کلی علائم ترک با لوفکسیدین در مقایسه با متادون زودتر برطرف شد و درمان کوتاه‌تر بود.
داروی رایج‌تر مورد استفاده در این گروه، کلونیدین نام دارد و یکی از داروهای اصلی برای ترک اعتیاد تحت نظارت پزشکی بوده است. لوفکسیدین بسیار شبیه کلونیدین است، با یک استثنا: کلونیدین می تواند باعث کاهش فشار خون شود که می تواند یک عارضه جانبی محدود کننده باشد، در حالی که لوفکسیدین تاثیر کمتری بر فشار خون دارد.
طریقه مصرف لوفکسیدین
لوفکسیدین را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید. تمام دستورالعمل های نسخه خود را دنبال کنید و همه راهنماهای دارو یا برگه های دستورالعمل را بخوانید. ممکن است لوفکسیدین را با یا بدون غذا مصرف کنید. شاید لازم باشد این دارو را تا 14 روز مصرف کنید. پزشک بر اساس علائم ترک مواد افیونی، دوز مصرفی شما را تغییر می دهد یا این درمان را متوقف می کند. تمام دستورالعمل های دوز را با دقت دنبال کنید.
لوفکسیدین به طور کامل از همه علائم ترک مواد مخدر که ممکن است شامل خمیازه کشیدن، تپش ضربان قلب، آبریزش چشم، احساس سرما، درد معده، احساس تهوع، بدن درد، سفتی عضلانی یا مشکل خواب باشد، جلوگیری می کند.
لوفکسیدین می تواند عوارض جانبی جدی روی قلب یا عروق خونی شما ایجاد کند. اگر ضربان قلب آهسته، سرگیجه شدید یا احساس سبکی سر دارید (مثل اینکه ممکن است بیهوش شوید) فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. اگر این عوارض جانبی را دارید، تا زمانی که با پزشک خود صحبت نکنید، دوز بعدی لوفکسیدین را مصرف نکنید.
شما نباید مصرف لوفکسیدین را به طور ناگهانی قطع کنید، در غیر این صورت افزایش سریع فشار خون و علائم ناخوشایند خواهید داشت. دستورالعمل های پزشک خود را در مورد کاهش دوز خود دنبال کنید.
این دارو باید در دمای اتاق به دور از رطوبت و گرما نگهداری شود. قرص ها را همراه با بسته یا قوطی نگهدارنده جاذب رطوبت در ظرف اصلی خود نگهداری کنید.
اگر پس از یک دوره طولانی عدم استفاده از داروهای مخدر شروع به استفاده از آن کنید، نسبت به اثرات اوپیوئیدی حساسیت بیشتری خواهید داشت. این می تواند خطر مصرف بیش از حد و مرگ را افزایش دهد.
لوفکسیدین ممکن است یک گزینه قبل از شروع نالترکسون طولانی رهش باشد.
یک گروه از بیمارانی که نیاز به ترک داروی تحت نظارت پزشکی دارند، کسانی هستند که می خواهند نالترکسون طولانی رهش، سومین داروی مورد تایید FDA برای درمان اختلال مصرف مواد مخدر را شروع کنند. برخلاف متادون و بوپرنورفین، نالترکسون گیرنده مواد افیونی را فعال نمی کند، بلکه آن را مسدود می کند تا از اثرات سایر مواد افیونی جلوگیری کند. افراد باید 7 تا 10 روز قبل از شروع نالترکسون عاری از مواد مخدر باشند، که باعث می شود افراد کمتری بتوانند با موفقیت درمان را شروع کنند.
این یکی از دلایل اصلی است که نالترکسون طولانی رهش کمتر از درمان بوپرنورفین موثر است. با این حال، برای بیمارانی که نالترکسون طولانی رهش را انتخاب می‌کنند، گزینه‌های مؤثر غیرمخدر برای مدیریت ترک مهم است و این ممکن است جایی باشد که لوفکسیدین به‌ویژه مفید باشد.
عوارض جانبی لوفکسیدین
در صورت داشتن علائم واکنش آلرژیک به لوفکسیدین، کمک فوری پزشکی دریافت کنید:
- کهیر
- تنفس دشوار
- تورم صورت، لب ها، زبان یا گلو
- ضربان قلب آهسته
- سرگیجه شدید یا خواب آلودگی
- یک احساس سبکی، مثل اینکه ممکن است بیهوش شوید
عوارض جانبی رایج لوفکسیدین شامل موارد زیر هستند:
- فشار خون پایین
- سرگیجه (به ویژه هنگام ایستادن)
- خواب آلودگی
- خشکی دهان
موارد احتیاطی
آیا این دارو می تواند به کاهش مرگ و میر ناشی از مصرف بیش از حد کمک کند یا به افراد کمک کند در درمان باقی بمانند؟
نکته مهم در اینجا این است که ترک تحت نظارت پزشکی با متادون یا بوپرنورفین نیز مراقبت استاندارد نیست. اکثریت افراد پس از ترک تحت نظارت پزشکی (که اغلب به عنوان سم زدایی از آن یاد می شود) عود می کنند. در مقابل، درمان طولانی مدت با متادون یا بوپرنورفین به عنوان یک درمان دارویی نگهدارنده، خطر عود و مرگ ناشی از مصرف بیش از حد را تا بیش از 50٪ کاهش می دهد و در عین حال احتمال ادامه درمان را افزایش می دهد.
نکات پایانی
مؤثرترین درمان‌هایی که ما برای درمان اختلال مصرف مواد مخدر داریم، نگهداری طولانی‌مدت دارو با متادون یا بوپرنورفین و برای بیماران منتخب نالترکسون با رهش طولانی‌مدت است. برای بیمارانی که قطع مصرف تحت نظارت پزشکی را انتخاب می‌کنند، متادون و بوپرنورفین هنوز مؤثرترین هستند، اما لوفکسیدین ممکن است گزینه مهمی برای بیمارانی باشد که با هدف شروع نالترکسون طولانی‌رهش، ترک را ترک می‌کنند.
