اوتیسم اختلالی رشدی در فرد است و بر ارتباط و تعامل فرد با دیگران و همچنین بر نحوه رفتار و یادگیری او اثرگذار می باشد. اوتیسم مشکلی است که همواره با فرد همراه است و قابل درمان نیست اما با شناخت آن می توان مشکلاتی را که این اختلال برای فرد ایجاد می کند شناسایی کرد و با پشتیبانی و حمایت از فرد به او در داشتن یک زندگی بهتر یاری رساند.
علائم و نشانه های زیادی برای شناسایی اوتیسم وجود دارد که در این مقاله به برخی از نشانه های این بیماری در کودکان اشاره می کنیم.
علائم اوتیسم در کودکان
علائم اوتیسم قبل از سن 3 سالگی در کودک ظاهر می شوند. این علائم می تواند به شناخت این بیماری و درک رفتارهای غیرعادی کودک یاری رساند. علائم اوتیسم به شرح زیر می باشند:
اختلال در تکلم:
کودک مبتلا به اوتیسم در تکلم خود دچار تاخیر است. به صورت طبیعی کودک در یک سالگی می تواند تک کلمه ادا نماید. به مرور و با رشد در سن 5/1 تا 2 تا 3 سال کودک می تواند کلمات را با یکدیگر ترکیب کند. اما کودک مبتلا به اوتیسم نمی تواند صحبت کند و یا درمقایسه با کودکان هم سن در کلام خود تاخیر دارد. در برخی از کودکان نیز اصواتی از دهان کودک خارج می شود که معنی دار نمی باشد و در واقع اکوی کلام دیگران است.
چالش در تعاملات اجتماعی:
کودکان به طور طبیعی اجتماعی می باشند. نگاه به چهره دیگران، دنبال کردن صدا و بسیاری رفتارهای دیگر به طور معمول در کودکان دیده می شود اما اینگونه رفتارها در کودک مبتلا به اوتیسم دارای اختلال است. کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به صدا کردن نام خود واکنشی نشان نمی دهد، از ارتباط فاصله می گیرد و بیشتر به تنهایی گرایش دارد. این کودکان بسیار نا آرام هستند و نمی توانند به خشم و محبت دیگران پاسخ نشان دهند.
تشنج:
این مشکل و صرع در 39 درصد بیماران اتیسمی دیده می شود. تشنج در کودکانی که به کم توانی ذهنی مبتلا هستند بیشتر رخ می دهد. کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است دچار تشنج های مختلفی شود. تشنج تونیک- کلونیک یکی از قابل تشخیص ترین تشنج ها می باشد. همچنین تشنج غایب به این معنی که کودک با وجود حضور فیزیکی متوجه شرایط پیرامون خود نیست در این کودکان دیده می شود.
عدم درک مفهوم من در کودک:
زمانی که کودک با مفهوم من آشنا می شود دیگر از نام خود برای بیان درخواست استفاده نمی کند، اما کودک مبتلا به اوتیسم هنگام صحبت کردن نام خود را به جای واژه من استفاده می کند. این کودکان در فهم ضمایر نیز دچار مشکل می شوند و آنها را نیز اشتباه تلفظ می کنند.
بازی طولانی مدت با یک وسیله بازی:
کودکان به صورت طبیعی مدت زمان کوتاهی با یک اسباب بازی مشغول می شوند و سپس به سراغ وسیله دیگری می روند. کودک طبیعی تمایل دارد تجربه کند و به همین دلیل به دنبال تنوع در بازی کردن است. کودک اوتیسم این ویژگی را ندارد و می تواند ساعت ها یک بازی تکراری را دنبال کند.
هرزه خواری یا پیکا:
کودکان مبتلا به اوتیسم تمایل دارند چیزهایی را بخورند که خوراکی نیستند. این مسئله ممکن است در سن 18 تا 24 ماهگی کودک طبیعی باشد اما ادامه آن در کودکان مبتلا به اوتیسم با خوردن خاک، گچ یا گل ممکن است ادامه یابد.
نقص ژنتیک:
برخی کودکان مبتلا به اوتیسم دچار نقص ژنتیک هستند که بر روی رشد مغز تاثیر دارد. نقص هایی مانند توبروز اسکلروزیس (Tuberous sclerosis) یا تصلب تکمه ای، سندرم ایکسشکننده، اختلال کروموزوم ۱۵، سندرم آنجلمن (Angelman) و بسیاری دیگر از اختلالات ژنی و کروموزومی در این افراد دیده می شود.
مشکل در پردازش حسی:
بسیاری از مبتلایان به اوتیسم به داده های حسی واکنش های غیر معمولی نشان می دهند. آنها نمی توانند محرک های حسی مانند صدا، بو و مزه را پردازش و یکپارچه سازی کنند. برخی از آنها به صدا و لمس شدن حساس هستند یا حتی به نور می توانند حساسیت داشته باشند.
اختلالات گوارشی:
حدود 85 درصد کودکان مبتلا به اوتیسم از اختلال در دستگاه گوارش رنج می برند. این اختلال می تواند یبوست، اسهال و یا بیماری های التهاب روده باشد.
اختلال در خواب:
بیشتر مبتلایان به اوتیسم در سنین مختلف از اختلال در خواب رنج می برند.
نبوغ خاص:
به طور معمول دو سوم کودکان مبتلا به اوتیسم دچار کم توانی ذهنی و یک سوم آنها هوش معمولی هستند. اما برخی از این کودکان نبوغ خاصی دارند مثلا نسبت به برخی شاخه ها مانند ستاره شناسی بسیار علاقمندند و می توانند اطلاعات بسیاری را در این زمینه در ذهن خود حفظ کنند و در مورد آنها صحبت نمایند.
[…] اوتیسم و نشانه های آن […]
[…] اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی یا تحریک پذیری مرتبط با اختلال اوتیسم استفاده می شود. این دارو نباید برای درمان مشکلات […]