درماتیت به یک نوع التهاب پوستی گفته می شود که می تواند منجر به علائم مختلفی مانند قرمزی، خارش، تورم و بثورات پوستی شود. این یک بیماری شایع است که می تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد و می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. بیماری درماتیت مسری نیست.
انواع درماتیت
انواع مختلفی از درماتیت وجود دارد، از جمله:
- درماتیت آتوپیک (اگزما): این یک فرم مزمن و عود کننده درماتیت است که اغلب در دوران کودکی شروع می شود. با پوست خشک، خارش دار و ملتهب مشخص می شود. درماتیت آتوپیک با اختلال در عملکرد سد پوستی و پاسخ ایمنی بیش فعال همراه است.
- درماتیت تماسی: این نوع بیماری زمانی رخ می دهد که پوست با یک ماده محرک یا آلرژن تماس پیدا کند. درماتیت تماسی تحریک کننده در اثر قرار گرفتن مستقیم در معرض موادی مانند مواد شیمیایی خشن، شوینده ها یا حلال ها ایجاد می شود. این بیماری آلرژیک زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به یک آلرژن خاص مانند فلزات خاص، عطرها یا گیاهانی مانند پیچک سمی واکنش نشان می دهد.
- درماتیت سبورئیک: این بیماری عمدتاً نواحی از پوست را که غنی از غدد چربی هستند، مانند پوست سر، صورت و بالای سینه را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند منجر به قرمزی، پوسته پوسته شدن و لکه های چرب شود. اعتقاد بر این است که با رشد بیش از حد مخمر روی پوست و یک پاسخ التهابی غیر طبیعی مرتبط است.
- درماتیت نومولار: این نوع بیماری با لکه های سکه ای شکل از پوست ملتهب و خارش دار مشخص می شود. علت دقیق درماتیت نومولار ناشناخته است، اما اعتقاد بر این است که با خشکی پوست، عوامل محیطی و ناهنجاری‌های سیستم ایمنی مرتبط است.
درمان این بیماری به علت زمینه ای و شدت بیماری بستگی دارد. ممکن است شامل استفاده از کرم‌ها یا پمادهای موضعی، داروهای خوراکی، تغییر سبک زندگی و اجتناب از محرک‌ها باشد.
درباره درماتیت بیشتر بدانید
در این بخش از مقاله اطلاعات بیشتری در مورد درماتیت در اختیار شما قرار داده می شود:
علائم
این بیماری به طور معمول با علائمی مانند قرمزی، خارش، تورم و بثورات ظاهر می شود. شدت این علائم بسته به نوع و وسعت آن می تواند متفاوت باشد. در برخی موارد، درماتیت همچنین ممکن است باعث ایجاد تاول، ترشح و پوسته پوسته شدن پوست آسیب دیده شود.
محرک ها
این بیماری می تواند توسط عوامل مختلفی از جمله محرک ها، آلرژن ها، استعداد ژنتیکی، ناهنجاری های سیستم ایمنی، عوامل محیطی و استرس ایجاد شود. شناسایی و اجتناب از این محرک ها می تواند به مدیریت و جلوگیری از شعله ور شدن کمک کند.
تشخیص
یک متخصص پوست معمولاً می تواند بر اساس معاینه فیزیکی و بررسی سابقه پزشکی شما، این بیماری را تشخیص دهد. در برخی موارد، آزمایشات اضافی مانند آزمایش پچ یا بیوپسی پوست ممکن است برای تعیین علت خاص یا نوع درماتیت ضروری باشد.
مدیریت و درمان
مدیریت این بیماری بر تسکین علائم، کاهش التهاب و جلوگیری از شعله ور شدن پوست تمرکز دارد. گزینه های درمانی ممکن است شامل استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی، مرطوب کننده ها، آنتی هیستامین ها، تعدیل کننده های ایمنی یا آنتی بیوتیک ها (در صورت وجود عفونت ثانویه) باشد. اصلاح شیوه زندگی، مانند اجتناب از محرک ها، تمرین روتین های خوب مراقبت از پوست، و حفظ آبرسانی مناسب نیز می تواند مفید باشد.
ماهیت مزمن
برخی از اشکال این بیماری، مانند درماتیت آتوپیک (اگزما) و درماتیت سبورئیک، شرایط مزمنی هستند که می توانند دوره های بهبودی و شعله ور شدن داشته باشند. مدیریت این شرایط اغلب مستلزم استراتژی های طولانی مدت برای کنترل علائم و جلوگیری از تشدید است.
عوارض
این بیماری گاهی اوقات می تواند منجر به عوارضی مانند عفونت های پوستی، جای زخم یا هایپرپیگمانتاسیون شود. اگر علائم شما بدتر شد، در صورت بروز علائم عفونت (مانند افزایش درد، تورم یا چرک)، یا اگر وضعیت شما به طور قابل توجهی بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد، مهم است که به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
خودمراقبتی
علاوه بر درمان پزشکی، شیوه های خودمراقبتی می تواند به مدیریت این بیماری کمک کند. این موارد می تواند شامل تمیز و مرطوب نگه داشتن پوست آسیب دیده، اجتناب از خراش بیش از حد، پوشیدن لباس های گشاد و قابل تنفس، تمرین تکنیک های مدیریت استرس و پیروی از یک سبک زندگی سالم باشد.
بهترین کرم برای درمان درماتیت
بهترین کرم برای درمان درماتیت بسته به نوع خاص و شدت درماتیت و همچنین عوامل فردی مانند حساسیت پوست و ترجیحات شخصی می تواند متفاوت باشد. با این حال، در این مقاله برخی از گزینه های رایج توصیه می شود:
- کورتیکواستروئیدهای موضعی: این کرم ها یا پمادها حاوی کورتیکواستروئیدهایی مانند هیدروکورتیزون هستند که می تواند به کاهش التهاب و خارش مرتبط با درماتیت کمک کند. آنها در قدرت های مختلف موجود هستند و اغلب توسط متخصصان پوست برای استفاده کوتاه مدت تجویز می شوند.
- نرم کننده ها و مرطوب کننده ها: مرطوب نگه داشتن پوست در مدیریت درماتیت ضروری است. به دنبال کرم ها یا پمادهایی باشید که فاقد عطر، ضد حساسیت هستند و به طور خاص برای پوست های حساس فرموله شده اند. موادی مانند سرامیدها، اسید هیالورونیک و گلیسیرین می توانند به بازیابی و حفظ سد رطوبتی پوست کمک کنند.
- لوسیون کالامین: لوسیون کالامین می تواند برای خارش و تحریک پوست تسکین دهنده باشد. این یک اثر خنک کننده دارد و می تواند به کاهش ناراحتی مرتبط با درماتیت کمک کند. آن را طبق دستورالعمل اعمال کنید و از خاراندن ناحیه آسیب دیده خودداری کنید.
- کرم های بازدارنده: کرم های سد کننده، مانند آن هایی که حاوی اکسید روی یا ژل نفتی هستند، یک لایه محافظ روی پوست ایجاد می کنند و به جلوگیری از از دست رفتن رطوبت و تماس مستقیم مواد محرک با پوست کمک می کنند. آنها می توانند به ویژه برای درماتیت تماسی یا هنگام برخورد با محرک ها یا آلرژن ها مفید باشند.
- داروهای تجویزی: در موارد شدیدتر درماتیت، داروهای تجویزی مانند تعدیل کننده های ایمنی (مانند مهارکننده های کلسینورین) یا کورتیکواستروئیدهای خوراکی ممکن است ضروری باشد. اینها معمولاً توسط یک متخصص تجویز می شوند و باید تحت راهنمایی آنها استفاده شوند.
توجه به این نکته مهم است که اگرچه کرم‌های بدون نسخه می‌توانند برای درماتیت خفیف تا متوسط تسکین دهند، همیشه توصیه می‌شود برای تشخیص دقیق با یک متخصص پوست مشورت کنید.
درمان های جانبی درماتیت
در حالی که درمان های پزشکی معمولی اغلب برای درماتیت توصیه می شود، برخی از افراد ممکن است علاقه مند به کاوش در درمان های طبیعی یا درمان های جایگزین باشند. توجه به این نکته مهم است که داروهای طبیعی ممکن است شواهد علمی یا نظارتی مشابه درمان های معمولی نداشته باشند و اثربخشی آنها می تواند متفاوت باشد. در ادامه چند درمان طبیعی و درمان های جایگزین معرفی شده که برخی پزشکان آن را برای مدیریت درماتیت مفید می دانند:
مرطوب کننده ها و روغن های طبیعی
استفاده از مرطوب کننده های طبیعی مانند روغن نارگیل، روغن جوجوبا، کره شی(شی باتر) یا ژل آلوئه ورا ممکن است به تسکین و مرطوب شدن پوست کمک کند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که برخی از روغن‌های طبیعی می‌توانند باعث تحریک یا واکنش‌های آلرژیک در افراد خاص شوند، بنابراین توصیه می‌شود قبل از استفاده از آنها در مناطق بزرگ‌تری از پوست، یک آزمایش پچ انجام دهید.
حمام بلغور جو دوسر
افزودن بلغور جو دوسر کلوئیدی به حمام گرم یا استفاده از محصولات مبنی بر بلغور جو دوسر می تواند خارش و التهاب پوست را تسکین دهد. بلغور جو دوسر دارای خواص تسکین دهنده است که می تواند به آرام کردن پوست تحریک شده کمک کند.
کمپرس سرد
استفاده از کمپرس سرد یا پارچه خنک و مرطوب روی ناحیه آسیب دیده می تواند به کاهش التهاب و تسکین موقت خارش کمک کند.
داروهای گیاهی
برخی از داروهای گیاهی ممکن است خواص ضد التهابی یا تسکین دهنده داشته باشند. به عنوان مثال می توان به بابونه، گل همیشه بهار، فندق جادوگر و روغن درخت چای اشاره کرد. با این حال، مهم است که در مورد داروهای گیاهی احتیاط کنید، زیرا آنها همچنین می توانند باعث واکنش های آلرژیک یا تحریک پوست در برخی افراد شوند. توصیه می شود قبل از استفاده از داروهای گیاهی با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید، به خصوص اگر بیماری زمینه ای دارید یا دارو مصرف می کنید.
مدیریت استرس
استرس می تواند علائم درماتیت را در برخی افراد تشدید کند. درگیر شدن در فعالیت‌های کاهش‌دهنده استرس مانند مدیتیشن، تمرین‌های تنفس عمیق، یوگا یا سرگرمی‌ها می‌تواند به مدیریت استرس و بهبود علائم درماتیت کمک کند.
ملاحظات غذایی
در حالی که شواهد علمی محدودی وجود دارد که رژیم غذایی را با درماتیت مرتبط می کند، برخی از افراد با اجتناب از برخی غذاهای محرک بهبود علائم خود را گزارش می دهند. ممکن است ارزش بررسی یک رژیم غذایی حذفی یا همکاری با یک متخصص برای شناسایی و حذف هرگونه محرک رژیم غذایی را داشته باشد.
نکات پایانی
توجه به این نکته مهم است که درمان های طبیعی و درمان های جایگزین ممکن است برای همه مناسب نباشد و اثربخشی آنها می تواند متفاوت باشد. همیشه توصیه می شود قبل از امتحان هر گونه درمان طبیعی یا درمان جایگزین، با یک متخصص، پزشک یا متخصص پوست مشورت کنید، به خصوص اگر یک بیماری شدید یا مداوم دارید. آنها می توانند راهنمایی ارائه دهند، خطرات یا تعاملات را ارزیابی کنند و به ایجاد یک برنامه درمانی فردی که با نیازهای خاص شما همسو باشد کمک کنند.
