نارکولپسی (حمله ی خواب) یک اختلال خواب مزمن است که علائم ویژه آن خواب آلودگی شدید در طی روز و حملات ناگهانی خواب هستند. این افراد ممکن است دوره های متناوب خواب را در طی روز و در اواسط انجام هر فعالیتی تجربه کنند. این بیماری می تواند اختلالات جدی را در زندگی فردی و اجتماعی اشخاص به وجود بیاورد. منابع خارجی به این موضوع اشاره می کنند که گاهی اوقات این بیماری می تواند با از دست دادن ناگهانی توان عضلاتی همراه باشد که به آن نارکولپسی نوع 1 می گویند، در غیر اینصورت به آن نارکولپسی نوع 2 گفته می شود. متاسفانه باید بدانید که این یک بیماری مزمن است که هیچ درمانی برای آن وجود ندارد. اما با داروها و تغییر روش زندگی می توان تا حد بسیار زیادی آن را کنترل کرد.
شما می توانید جهت خرید قرص خواب از طریق وب سایت داروخانه آنلاین اقدام نمایید .
علت بیماری نارکولپسی
علائم و نشانه های این بیماری تا آخر عمل ادامه می یابد و گاهی ممکن است اوج بگیرید و گاهی ممکن است کاهش پیدا کند. این نشانه ها به شرح زیر هستند:
- خواب آلودگی مفرط در طول روز: افراد مبتلا به این بیماری، در هر مکان و هر زمانی به خواب می روند. به عنوان مثال، ممکن است فرد مبتلا به این بیماری در حال کار یا صحبت با دوستانش باشد، ناگهان سرش را تکان می دهد و چند دقیقه تا نیم ساعت می خوابد. وقتی از خواب بیدار می شود احساس سرزندگی می کند، اما در نهایت دوباره خواب آلود می شود. همچنین، این افراد در طی روز با کاهش هوشیاری و تمرکز رو به رو هستند. خواب آلودگی بیش از حد معمولا اولین علامتی است که ظاهر می شود و مشکلات زیادی را به وجود می آورد.
- از دست دادن ناگهانی توان عضلانی: این وضعیت که کاتاپلکسی نامیده می شود تغییرات فیزیکی متعددی از گفتار نامشخص تا ضعف کامل اکثر عضلات را شامل می شود و ممکن است چند دقیقه طول بکشد. کاتاپلکسی غیر قابل کنترل است و معمولا می تواند با در طی احساسات و هیجانات رخ دهد. به طور مثال، فرد مبتلا به این بیماری ممکن است در هنگام خنده به طرز غیر قابل کنترلی زانوانش خم شود و سرش پایین بیاید. افراد مبتلا به بیماری نارکولپسی ممکن است گاهی کاتاپلکسی را تجربه کنند.
- فلج خواب: افراد مبتلا به این بیماری اغلب ناتوانی موقتی را در حرکت یا صحبت کردن در زمان خواب یا پس از بیدار شدن از خواب تجربه می کنند. این ناتوانی ها ممکن است تنها چند دقیقه طول بکشد، اما می تواند ترسناک و نگران کننده باشد. فلج خواب موقت است که به طور معمول در دوره ای از خواب با نام حرکت سریع چشم یا REM اتفاق می افتد.
- تغییرات در حرکت سریع چشم: تغییر در حرکت سریع چشم یا REM معمولاً به زمانی گفته می شود که بیشتر رویاها اتفاق می افتند. خواب REM می تواند در هر زمان از روز در افراد مبتلا به نارکولپسی رخ دهد. افراد مبتلا به نارکولپسی اغلب به سرعت به خواب REM می روند و معمولاً در عرض 15 دقیقه پس از به خواب رفتن رویا می بینند. این رویاها می تواند شبیه به یک رویا باشد و مشکلات فراوانی را برای فرد به وجود بیاورد.
[aparat id=’ZzeXB’]
علائم دیگر
افراد مبتلا به نارکولپسی ممکن است اختلالات دیگری نیز داشته باشند که از میان آنها می توان به آپنه انسدادی خواب، سندرم پای بی قرار و حتی بی خوابی اشاره کرد. برخی از افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در زمان تایپ کردن و یا رانندگی به خواب بروند و وقتی از خواب بیدار می شوند به یاد نمی آورند که چه کاری انجام داده اند.
علت بیماری نارکولپسی
علت دقیق این بیماری هنوز ناشناخته است. افراد مبتلا به نارکولپسی نوع 1 سطوح پایینی از ماده شیمیایی هیپوکرتین دارند. هیپوکرتین یک ماده شیمیایی عصبی مهم در مغز است که به تنظیم بیداری و خواب REM کمک می کند. سطح هیپوکرتین به ویژه در افرادی که کاتاپلکسی را تجربه می کنند پایین است. دانشمندان هنوز به طور دقیق مطمئن نیستند که چرا سطح هیپوکرتین مغز پایین می آید، اما این امر می تواند واکنش خود ایمنی بدن باشد.
ژنتیک نیز نقش موثری در احتمال ابتلا به این بیماری دارد. تحقیقات نشان داده اند کسانی که در معرض ویروس آنفولانزای خوکی قرار دارند، بیشتر از دیگران ممکن است به این بیماری مبتلا شوند. اگرچه این امر هنوز به طور دقیق مشخص نیست.
الگوی خواب معمولی در مقابل نارکولپسی
روند طبیعی به خواب رفتن با مرحله ای به نام خواب با حرکات غیر سریع چشم (NON REM) شروع می شود. در این مرحله، امواج مغزی بطور غیر قابل توجهی کند می شود. بعد از یک ساعت خواب NREM ، فعالیت مغز تغییر می کند و خواب REM شروع می شود. بیشتر رویاها در طول خواب REM رخ می دهند.
با این حال، افراد مبتلا به نارکولپسی ممکن است ناگهان بدون خواب NREM، هم در شب و هم در طول روز به خواب REM بروند. برخی از ویژگی های نارکولپسی، مانند کاتاپلکسی، فلج خواب و توهم، که به طور معمولا باید در طی خواب REM رخ می دهد در این افراد در هنگام بیداری یا احساس خواب آلودگی رخ می دهد.
چه عواملی خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد؟
برخی از عوامل خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند که به شرح زیرند:
- سن: این بیماری معمولاً در افراد بین 10 تا 30 سال شروع می شود.
- سابقه خانوادگی: در صورتی که یکی از اعضای خانواده شما مبتلا به این بیماری باشد، خطر ابتلا شما 20 تا 40 برابر بیشتر از افرادی خواهد بود که این بیماری را در خانواده خود ندارند.
این بیماری چه عوارضی را به وجود می آورد؟
این بیماری عوارض بسیار شدیدی را برای فرد در پی دارد که به شرح زیرند:
- این افراد نمی توانند به خوبی در اجتماع حضور پیدا کنند. زیرا حمله های ناگهانی خواب باعث می شود حرفه آنها به شدت تحت تاثیر قرار گیرد.
- با توجه به این موضوع که حملات کاتاپلکسی ممکن است در زمان عصبانیت یا شادی رخ دهد این افراد نمی توانند احساسات خود را به خوبی نشان دهند.
- این بیماری می تواند آسیب های جسمانی را به همراه داشته باشد. زیرا ممکن است فرد در زمان رانندگی، تهیه غذا و یا هر فعالیت دیگری به خواب برود.
- این نارکولپسی می تواند متابولیسم بدن را کاهش دهد و همین امر خطر اضافه وزن را در پی دارد.
تشخیص بیماری نارکولپسی
پزشک با انجام برخی از آزمایشات و انجام بررسی ها وجود این بیماری را تشخیص می دهد:
- پزشک در مورد سابقه خواب بیمار سوال می پرسد و از بیمار می خواهد الگوی خواب خود را ترسیم کند.
- ممکن است پزشک از شما بخواهد در طی 24 ساعت در کلینیک بمانید و ساعت مچی و الکترودهایی را به شما وصل کند و الگوی خواب شما را بررسی کند. این آزمایش فعالیت الکتریکی مغز (الکتروانسفالوگرام)، قلب (الکتروکاردیوگرام)، حرکت ماهیچه ها (الکترومیوگرافی) و چشم ها (الکترووکولوگرام) را اندازه گیری می کند. همچنین، نفس را می سنجد.
درمان
همانطور که در بالا به آن اشاره کردیم بیماری نارکولپسی هیچ درمانی ندارد، اما با استفاده از داروها و اصلاح شیوه زندگی می توان علائم این بیماری را کنترل کرد.
دارو برای نارکولپسی
از محرک ها برای تحریک سیستم عصبی مرکزی استفاده می شود. برخی از پزشکان مودافینیل را برای بهبود این بیماری تجویز می کنند. مودافینیل و آرمودافینیل به اندازه محرک های قدیمی اعتیاد آور نیستند، اما عوارض جانبی غیر معمولی مانند سر درد، تهوع و اضطراب را در پی دارند. برخی از افراد به درمان با متیل فنیدات یا آمفتامین ها نیاز دارند. اما عوارض جانبی این داروها تنش های عصبی و تپش قلب است.
گاهی ممکن است پزشک داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین و داروهای مهار کننده بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین را تجویز کند. فلوکستین یکی از داروهایی است که برای این بیماری تجویز می شود. داروهای ضد افسردگی سه حلفه ای مانند پروپریپتیلین، پرامین، کلومیپرامین نیز برای بهبود این بیماری موثر هستند. اما گزارش های مبنی بر خشکی دهان و سبکی سر وجود دارد.
سدیم اکسیبات برای کنترل علائم کاتاپلکسی تجویز می شود و به بهبود خواب شبانه کمک می کند. زایرم نیز می تواند به بهبود این بیماری کمک کند، اما عوارض جانبی مانند تهوع، تعرق شدید و بدتر شدن راه رفتن در خواب را به همراه دارد. مصرف سدیم اکسیبات همراه با سایر داروهای خواب آور می تواند منجر به مشکلات تنفسی، کما و مرگ شود.
مجله سلامت داروخانه آنلاین محصولات زیر را به شما پیشنهاد می دهد :
- کپسول خوراکی دورمیرین فورت
- کپسول هیدروکسی تریپتوفان ۵ اچ تی پی 100 میل نوفورما نچرالز
- قرص اسلیپ کر گلدن لایف
- قرص زیر زبانی واناتونین نورم لایف
- سافت ژل ملاتونین 5میلی گرم ترید فورما
مجله سلامت داروخانه آنلاین مطالعه مطلب زیر را به شما پیشنهاد می دهد :
