شاید برای بسیاری از شما پیش آمده باشد که نیاز به گریه را احساس می کنید اما توانایی اینکار را ندارید. گریه کردن یکی از راه هایی است که فرد بوسیله آن می تواند احساسات خود را تخلیه کند. گریه برای حفظ سلامت روانی و روحی انسان لازم است و گریه نکردن می تواند مشکلاتی را برای فرد ایجاد کند. گریه فقط واکنش به اتفاقات غمگین و ناراحت کننده نیست بلکه می تواند واکنشی به اتفاقات خوب و شاد نیز باشد. با وجود اهمیت گریه کردن، ناتوانی از آن می تواند برای بسیاری رخ دهد. در مطلب پیشرو به دلایل گریه نکردن می پردازیم.
شما می توانید جهت خرید مکمل های ضد افسردگی و اضطراب را از طریق وب سایت داروخانه آنلاین اقدام نمایید.
دلایل گریه نکردن
گریه نکردن می تواند دلایل جسمی و روحی داشته باشد که با رفع آنها می توان توانایی خود را برای دوباره گریه کردن بدست آورد. در ادامه به معرفی برخی از دلایل موثر در ناتوانی از گریه می پردازیم:
برخی بیماری ها مانند سندرم خشکی چشم:
سندرم خشکی چشم بر کاهش تولید اشک اثر می گذارد. این بیماری ناشی از برخی از بیماری ها می باشد. افزایش سن، مشکلات تیروئید، روماتیسم مفصلی، تغییرات هورمونی مربوط به یائسگی و بارداری، دیابت، استفاده از لنز تماسی، التهاب و اختلال پلک می توانند عامل خشکی چشم شوند.
ابتلا به سندرم شوگرن
این اختلال نوعی بیماری خود ایمنی است. یک عفونت باکتریایی عامل این بیماری است و بیشتر در زنان بالای 40 سال دیده می شود. گلبول های سفید در بدن افراد مبتلا به این بیماری با حمله به غده های تولید کننده رطوبت مانند غشاهای مخاطی و مجاری اشکی باعث خشکی مخاط و خشکی چشم و دهان می شوند.
استفاده از داروهای خاص
مصرف برخی داروها نیز می تواند بر کاهش تولید اشک اثر بگذارند. آنتی هیستامین ها، ضد احتقان ها و قرص های ضد بارداری (خصوصا زمانیکه با استفاده از لنزهای تماسی همراه شود)، داروهای فشار خون و مهارکننده های انتخابی با جذب سروتونین همگی در خشکی چشم موثرند. اگر خشکی چشم شما با مصرف این داروها همزمان شده در این مورد با پزشک خود مشورت کنید.
فاکتورهای طبیعی در محیطی که به سر می برید:
برخی عوامل محیطی مانند آب و هوا بر ناتوانی در اشک ریختن اثر گذارند. گاهی خشکی هوا با تبخیر اشک می تواند باعث این مسئله شود. بنابراین به تاثیرات محیطی که در آن به سر می برید توجه داشته باشید.
بیماری های روحی و روانی:
گاهی دلایل روحی و روانی باعث گریه نکردن می شود. اختلال های روحی باعث می شوند گریه کردن برای شما دشوار باشد. در ادامه چند اختلال را که در این زمینه اثرگذارند معرفی خواهیم کرد:
آنهدونیا (Anhedonia)
در این اختلال فرد دارای مشکل در بخش درک کننده لذت در مغز خود می باشد. فرد مبتلا دچار کاهش انگیزه یا عدم درک لذت اتفاق های خوشایند زندگی می شود. افراد مبتلا به این اختلال از شرکت در تجمعات و فعالیت هایی که برای عموم لذت بخش است اجتناب می کنند. در این اختلال شخص احساس لذت خود را سرکوب می کند و احساسات خود را بروز نمی دهد. آنهدونیا هم می تواند ناشی از افسردگی باشد و هم به صورت مستقل با مشکلات روحی دیگر خود را نشان دهد.
ابتلا به افسردگی مالیخولیایی
افسردگی مالیخولیایی شاخه ای از انواع افسردگی می باشد و اختلال شدید افسردگی است. فرد مبتلا به افسردگی مالیخولیایی علائم شدیدی را می تواند نشان دهد. افراد مبتلا دارای نا امیدی شدید، بی حسی، سرعت عملکرد پایین، احساس عدم وابستگی و تعلق به دنیای پیرامون هستند و منفعل به اتفاق های خوشایند و ناخوشایند زندگی هستند. فرد مبتلا درک سطحی و کمی از احساس ها دارد و به همین دلیل گریه نکردن او می شود.
سرکوب کردن احساسات
بسیاری افراد از آنجا که نمی توانند احساسات خود را مدیریت کنند دست به سرکوب و پس زدن احساسات خود می کنند. زمانیکه این مسئله تبدیل به عادتی برای فرد شود باعث می گردد فرد در درک احساس نتواند پیشرفتی داشته باشد و این مسئله در او در سطح متوسطی باقی می ماند. چنین فردی در مواجهه با اتفاقات خوشایند یا ناراحت کننده نمی تواند واکنش درستی نشان دهد و در شرایطی که نیاز به گریه دارد ممکن است دچار بغض بشود اما قادر به گریه کردن نباشد.
تحت تاثیر دیدگاه های سنتی بودن
بسیاری از افراد از گذشته تا امروز عقیده دارند با گریه کردن شخص ضعف خود را نشان می دهد. سرزش گریه کردن و یا نگاه جنسیتی به این موضوع مانند اینکه مرد گریه نمی کند می تواند بازدارنده فرد از درک احساسات و گریه نکردن شود. فرد تحت تاثیر باورهای جامعه آنقدر در این مسئله پیش می رود که پس از مدتی نمی تواند در مواجهه با رخدادهای شیرین و یا تلخ با گریه خود را ابراز نماید.
چگونه می توانیم این مشکل را بهبود ببخشیم؟
- با احساس های خود دوست شوید و پذیرای آنها باشید.
- واکنش های احساسی خود را بررسی کنید تا ببینید در چه مواقعی احساسات خود را سرکوب می کنید.
- سعی کنید احساس خود را بیان کنید. با صراحت احساسات خود را در طول روز با صدای بلند بیان کنید.
- احساسات خود را یادداشت کنید.
- اگر در جمع برایتان سخت است احساسات خود را نشان دهید یک مکان امن برای بروز احساسات خود داشته باشد.
- به تحریک احساس خود بپردازید. گوش دادن به موسیقی غمگین یا شاد و همچین دیدن فیلم ها می تواند کمک کننده باشد.
- در صورتی که به تنهایی موفق به برطرف کردن این مشکل نشدید از یک روان درمانگر کمک بگیرید.
مجله سلامت داروخانه آنلاین مطالعه مطالب زیر را به شما پیشنهاد می دهد :
- تیپ های شخصیت زنانه کدام است ؟
- اختلال شخصیت نمایشی کیفیت زندگی را کاهش می دهد!
- اختلال شخصیت مرزی در چه سنی شایع است؟
