آنسفالیت (Encephalitis) به صورت لغوی التهاب و ورم معنی می شود. زمانی که از آنسفالیت مغزی صحبت می شود به التهابی در مغز اشاره می شود که به دلیل وجود ویروسی در مغز ایجاد می گردد. به این بیماری التهاب بافت مغزی نیز می گویند و جزو بیماری های نادر است. در مقاله امروز با این بیماری و عوارض آن بیشتر آشنا می شویم.
شما می توانید جهت خرید قرص مغز و اعصاب از طریق وب سایت داروخانه آنلاین اقدام نمایید.
آنسفالیت مغزی چیست؟
آنسفالیت مغزی نوعی بیماری ویروسی است که به التهاب بافت مغز می انجامد. آنسفالیت مغزی دو نوع دارد. در برخی این بیماری هیچگونه علائمی ندارد و در برخی با علائمی نظیر سرگیجه، سردرد، مشکلات حرکتی و یا علائمی مشابه آنفولانزا همراه می شود.
آنسفالیت اولیه
در این نوع، ویروس بافت مغز را به صورت مستقیم مورد حمله خود قرار می دهد. عفونتی که توسط این ویروس ایجاد می شود می تواند در یک نقطه متمرکز شود و یا در بدن به صورت گسترده ایجاد گردد.
آنسفالیت ثانویه
این نوع از آنسفالیت زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن به عفونتی که در قسمتی از بدن اتفاق افتاده واکنش نشان می دهد. در این وضعیت بدن به جای مقابله با ویروس مسبب عفونت، سلول های سالم مغز را هدف حمله خود قرار می دهد.
چه عواملی در بروز آنسفالیت مغزی نقش دارند؟
این بیماری به طور معمول در حین و یا پس از ابتلا به عفونت ویروسی در بدن ایجاد می شود. به طور مثال بیماری هایی مانند سرخک، سرخچه، آنفولانزا، آبله مرغان، اوریون و حتی تبخال می توانند باعث بروز آن شوند.
در موارد نادر برخی عفونت های قارچی، انگلی و باکتریایی و … نیز می توانند باعث این بیماری گردند. در مواردی نیز دیده شده عفونت های منتقل شده از حشرات و مصرف برخی داروها باعث بروز آنسفالیت مغزی شده اند.
علائم بیماری آنسفالیت مغزی:
این بیماری در بیشتر افراد با علائم شبیه آنفولانزا خود را نشان می دهد، اما برخی مواقع علائم آن می تواند شدیدتر باشد. برخی از مهم ترین علائم این بیماری به شرح زیرند:
- تب
- خواب آلودگی
- تغییرات خلقی و روحی
- سردرد
- احساس ضعف
- کسالت
- کما
- گیجی
- احساس سبکی سر
- درد عضلات
- مشکل در تکلم
- احساس تهوع و استفراغ
- تشنج
- بی حسی یا فلج بخش هایی از دست و صورت
- بروز برآمدگی های کوچک و نرم در جمجمه (زمانی که بیماری در نوزاد ایجاد شود.)
- تحریک پذیری
- توهم
- جنون
آنسفالیت مغزی را چگونه پزشکان تشخیص می دهند؟
پزشک برای تشخیص التهاب مغزی سوابق پزشکی فرد را بررسی می کند و همچنین به معاینه فیزیکی و بررسی علائم بیماری می پردازد. برای تشخیص دقیق تر شاید پزشک نیاز ببیند از اقدامات زیر استفاده کند:
ام آر آی یا سی تی اسکن:
یکی از بهترین روش های تشخیص این مشکل تصویربرداری از مغز است.
روش الکتروانسفالوگرام:
از الکترودهای چسبیده به کف سر برای ثبت فعالیت های الکتریکی مغز استفاده می شود. در صورت وجود الگوهای غیرطبیعی در این فعالیت ها پزشک می تواند آنسفالیت مغزی را تشخیص دهد.
آنالیز کردن مایع مغزی نخاعی:
این روش یکی از بهترین روش ها برای تشخیص عفونت و التهاب مغز است. آنالیز مایع مغز می تواند به تشخیص بیماری های باکتری که باعث التهاب مغز شده اند یاری رساند. به این آزمایش CFS نیز گفته می شود.
بیوپسی از مغز:
این کار بسیار نادر صورت می گیرد و زمانی که بدن بیمار به روش های درمانی پاسخ مثبتی ندهد ممکن است از این روش استفاده شود.
آزمایش خون و ادرار:
این روش نیز برای تشخیص آنسفالیت مغزی کاربرد دارد.
عوامل موثر در ابتلا به آنسفالیت مغزی
برخی از عوامل می توانند احتمال بروز این بیماری را در فرد افزایش دهند:
سن
برخی از انواع آنسفالیت می تواند در برخی سنین بیشتر رایج باشد. به صورت کلی این بیماری در کودکان و افراد مسن بیشتر دیده شود.
ضعف سیستم ایمنی بدن
زمانی که بدن سیستم ایمنی قوی نداشته باشد ریسک ابتلا به اکثر بیماری ها از جمله آنسفالیت مغزی در بدن بالا می رود.
منطقه جغرافیایی
در مناطقی که حشرات و آکنه های متنوع تری در آنها وجود دارد احتمال بروز آنسفالیت مغزی نیز بیشتر است.
تغییرات فصلی
در فصل هایی از سال که بیماری های عفونی بیشتر ظاهر می شوند احتمال ابتلا به آنسفالیت مغزی نیز بالا می رود.
عوارض ناشی از بیماری التهاب مغز
این بیماری به ندرت ممکن است باعث کمای مغزی یا مرگ مغزی شود و عوارض دیگر آن به طور معمول طی چند ماه از بین می روند. این عوارض می توانند موارد زیر باشند:
- فلج موضعی
- مشکلات حافظه ای
- اختلال در گفتار
- احساس خستگی مداوم
- ضعف عضلانی
بیماری آنسفالیت مغزی چگونه درمان می شود؟
تشخیص سریع و درست این بیماری بسیار مهم می باشد تا جان فرد مبتلا را نجات دهد.
درمان این بیماری به شدت و میزان پیشرفت این بیماری بستگی دارد. اگر بیماری به صورت خفیف باشد استراحت و مراقبت های حمایتی می تواند کمک کننده باشد.
اگر بیماری شدید باشد نیاز است بیمار در بخش مراقبت های ویژه بستری شود تا کادر درمان عارضه هایی مانند تشنج، ایست تنفسی، تغییر ریتم قلبی و ورم مغزی را کنترل نماید. درمان این بیماری می تواند شامل موارد زیر باشد:
- استفاده از داروهای ضد ویروس برای مبارزه با ویروس عامل بیماری
- تجویز آنتی بیوتیک در صورت وجود عفونت باکتریایی
- استفاده از داروهای کنترل کننده تشنج
- استفاده از روش ایمنی درمانی با استفاده از استروئیدها، پادتن های تزریقی یا تعویض پلاسما برای درمان آنسفالیت های خودایمنی
- استفاده از لوله های تنفسی، سوند ادراری یا سوند تغذیه برای بیمارانی که هشیاری خود را از دست داده اند.
مجله سلامت داروخانه آنلاین مطالعه مطالب زیر را به شما پیشنهاد می دهد :
- با مواد غذایی مضر برای مغز آشنا شوید
- تاثیر موسیقی بر مغز
- آیا بیماری کرانیو فارنژیوما به مغز آسیب های جدی وارد می کند؟
