خیر، همان طور که پیش از این گفته شد، حذف ناگهانی کافئین از رژیم غذایی ممکن است منجر به بروز علائم ترک شود. این علائم معمولاً 12 تا 24 ساعت از آخرین مصرف شروع می‌شوند، در 1 تا 2 روز به اوج خود می‌رسند و ممکن است تا 1 هفته ادامه داشته باشند. به جهت احتمال بروز چنین علائمی، ممکن است کافئین اعتیادآور در نظر گرفته شود. اما باید گفت، اگرچه کافئین می‌تواند باعث وابستگی خفیف فیزیکی شود، اما این ترکیب همانند مواد مخدر، بر سلامت جسمانی و رفتارهای افراد تأثیر سوء نمی‌گذارد و ترک کافئین، نیازمند دارو درمانی و روان درمانی نیست. از این رو، کافئین به عنوان یک ترکیب اعتیاد آور مطرح نیست.
بهترین زمان مصرف این مکمل صبح و نیم ساعت قبل از تمرین ورزشی است .
کافئین در صورت استفاده مناسب برای اکثر بزرگسالان احتمالاً ایمن است و به ندرت باعث ایجاد عوارض می‌شود. در برخی افراد، مصرف کافئین می‌تواند منجر به بی‌خوابی، سردرد، اضطراب، تحریک پذیری، بی‌قراری، تحریک معده، تهوع، استفراغ، و سایر اختلالات گوارشی شود. اما در صورت مصرف بیش از مقادیر مجاز، ممکن است درد قفسه سینه، تپش قلب و آریتمی نیز مشاهده شود که در این موارد باید مصرف کافئین قطع شود.
کافئین، از طریق چربی سوزی در کاهش وزن موثر است. این ماده با افزایش متابولیسم و لیپولیز (شکسته شدن چربی) و افزایش ترموژنز (افزایش حرارت بدن) اثرات خود بر چربی سوزی را اعمال می‌کند. همچنین اثرات کافئین بر کاهش اشتها با تاثیر بر تخلیه معده و هورمون‌های اشتها، نیز گزارش شده‌است که در این مورد، نیاز به بررسی‌های بیشتر وجود دارد.